Metroda sarı çizgiyi geçmeden treni bekleyemem,otobüste mutlaka ''otomatik kapı''ya yaslanırım. Arabada, emniyet kemeri mi? Güldürmeyin dostlarım...
Yolun sağına-soluna bakmadan karşıya geçerim, otobüs ve minibüsten, henüz; tam olarak durmamışken inerim, ıslak olan elimle fişi takarım, kilidi kapatmadan ampül değiştiririm, denizde daima boy veririm ve daha bir sürü şey ... Kısacası, her an ölümle burun burunayım!
Bana en yakın kişi Azraildir.Beni ondan daha iyi tanıyan yok, kalbimde de ondan başkasına yer yok.Kadınlar, ısrar etmeyin ! Yapamam ! Benim gibi ''yarını belli olmayan'' biri, kimseyle aşk yaşamamalıdır. Üzerim sizi, her zaman yanınızda olamam, dedim ya: yarınım belli değil benim.Bir ilişkide gelecek şüpheliyse,önündeki yol karanlıksa; çift huzursuz ve mutsuz olur, ilişki yürümez...
Yanisi... Benim, tek ve daimi aşkım: Azrail ! Sonsuza kadar...
Not: Daimi, zaten ''sonsuza kadar'' demek aslında...
